WHERE I BELONG
Door: Reindert en Anneke
Blijf op de hoogte en volg Rein & Ann
06 November 2016 | Griekenland, Lesbos
De gedachte houd mij steeds meer bezig en lijkt mij te achtervolgen sinds ik hier op het eiland ben en mij bevind tussen de vluchtelingen en de lokale bevolking. De gedachte komt in mij op wanneer ik de wanhoop en frustratie zie van een vluchteling en de onzekerheid van de verkoopster van een klein thee winkeltje. Voor beiden zijn het zware tijden.
Wat is hun toekomst en waar ligt hun hoop, in hetgeen wat ze meemaken? Wat is waar ze hun hoop uit putten in deze bizarre situatie, van onrust en weinig perspectief voor de toekomst. Ligt de hoop van de vluchtelingen werkelijk in een Europees land, vinden ze daar rust vinden voor hun diepere verlangens? Of zijn ze vluchtend- zoekend, niet wetend waar? Ligt de hoop van de inwoners in een groeiende economie? Of is er meer dan materiële rijkdom, wat hen hoop zal geven?
Wat kan ik ze geven? Wat kan ik betekenen? Kan ik iets delen over de hoop die in mij is, die in mij leeft en die de laatste jaren in mij gegroeid is?
Het is een maand geleden dat ons vliegtuig landde op dit schitterende eiland. Omdat we twee keer per maand een blog schrijven, kijken we kort terug op de derde lesweek, wat ging over vergeving van zonden. De laatste vrijdag van deze week was bijzonder. We beleden elkaar onze zonden door ze uit te spreken naar elkaar. Er was een bizarre vrijheid en blijdschap te merken na deze acht uur durende beleid en vergeef- sessie, het liet de groep in een onbeschrijvende eenheid groeien. Deze week hebben we les ontvangen over aanbidding als levensstijl. God teruggeven wat hem toekomt! Dat is iets wat we doen in het kamp waar het nog steeds onrustig is. Het werk dat wij mogen doen, doen we bewust in de wetenschap dat God dit zegent, we leggen het na elke shift weer terug in zijn hand. Hij werkt door ons. Dat is onze drijfveer, dat is wat ons blijdschap geeft en het vermogen om vol te houden, tijdens het werken in deze omstandigheden. De liefde en vrijheid die wij ontvangen, mogen we uitdelen aan de mensen hier. We zien God op vele manieren ons werk zegenen, en dat is echt teveel om hier op te noemen.
Het is bizar om te realiseren dat zoveel verschillende nationaliteiten, die onderling een zekere rivaliteit kennen, nu slechts een tentdoek van elkaar verwijderd zijn in een met hekken omheind terrein. Het is uniek om juist hier te werken. Voor velen zijn wij de eerste Europeanen die zij ontmoeten. Het is daarom bijzonder dat er op twee branden na een relatieve algemene rust heerst in dit kamp. In de afgelopen twee week zijn er twee branden geweest, waarvan één bosbrand tegenover het kamp, en de andere brand in het kamp gericht op de partijen die de papieren van de vluchtelingen op orde hopen te krijgen. Meerdere containers waarin de vluchtelingen hun gesprekken hebben waren afgebrand vlak voor de start van onze shift.
De gedachte komt weer in mij op is er hoop in deze wanhopige destructieve situaties? Plotseling realiseer ik mij, dat mijn hoop niet in deze wereld ligt. Ik moet denken aan de quote van C.S. Lewis, dat als ik in mijzelf verlangens heb die in deze wereld niet vervuld zullen worden, dat de enige logische verklaring dan is, dat ik gemaakt ben voor een andere wereld. Ik moet denken aan de plek waar ik behoor te zijn, waar ik mijn hoop uit put wanneer ik deze wanhopige situaties aanschouw. Mijn hoop is niet op deze wereld, mijn hoop ligt niet in een stabiel financieel leven in een Europees land waar de dingen onder controle zijn, waar veiligheid heerst. Mijn hoop ligt dieper dan dit.
Mijn hoop ligt in een God die houd van mensen, mijn hoop ligt niet in dit leven maar in Hem. Het einde van de ervaringen op deze wereld en een begin van het volgende. Deze hoop geeft werkelijke diepe rust en perspectief voor de toekomst. Dit is de hoop die ik niet kan bedwingen en waarmee ik niets anders wil dan dit delen met deze mensen. Deze hoop is een antwoord op mijn vragen en maakt het leven hier waardevol!
De dag dat ik oog in oog zal staan met mijn Maker, is de reden waarom ik hier gedreven ben, om deze mensen, hoop, liefde en geborgenheid te geven met heel Zijn hart!
When I reached the other side, I wanna looking in Your Eyes and know that I'm arrived in a world where I belong. Switchfoot- Where I Belong
Postadres:
Marina Mytiline
Next Wave Boat
Reindert en Anneke de Vries
Makris Gialos 81100
Mytilene, Lesvos Greece
Rekeningnummer
NL72INGB0657093602
ter name van R.R de Vries
Wat is hun toekomst en waar ligt hun hoop, in hetgeen wat ze meemaken? Wat is waar ze hun hoop uit putten in deze bizarre situatie, van onrust en weinig perspectief voor de toekomst. Ligt de hoop van de vluchtelingen werkelijk in een Europees land, vinden ze daar rust vinden voor hun diepere verlangens? Of zijn ze vluchtend- zoekend, niet wetend waar? Ligt de hoop van de inwoners in een groeiende economie? Of is er meer dan materiële rijkdom, wat hen hoop zal geven?
Wat kan ik ze geven? Wat kan ik betekenen? Kan ik iets delen over de hoop die in mij is, die in mij leeft en die de laatste jaren in mij gegroeid is?
Het is een maand geleden dat ons vliegtuig landde op dit schitterende eiland. Omdat we twee keer per maand een blog schrijven, kijken we kort terug op de derde lesweek, wat ging over vergeving van zonden. De laatste vrijdag van deze week was bijzonder. We beleden elkaar onze zonden door ze uit te spreken naar elkaar. Er was een bizarre vrijheid en blijdschap te merken na deze acht uur durende beleid en vergeef- sessie, het liet de groep in een onbeschrijvende eenheid groeien. Deze week hebben we les ontvangen over aanbidding als levensstijl. God teruggeven wat hem toekomt! Dat is iets wat we doen in het kamp waar het nog steeds onrustig is. Het werk dat wij mogen doen, doen we bewust in de wetenschap dat God dit zegent, we leggen het na elke shift weer terug in zijn hand. Hij werkt door ons. Dat is onze drijfveer, dat is wat ons blijdschap geeft en het vermogen om vol te houden, tijdens het werken in deze omstandigheden. De liefde en vrijheid die wij ontvangen, mogen we uitdelen aan de mensen hier. We zien God op vele manieren ons werk zegenen, en dat is echt teveel om hier op te noemen.
Het is bizar om te realiseren dat zoveel verschillende nationaliteiten, die onderling een zekere rivaliteit kennen, nu slechts een tentdoek van elkaar verwijderd zijn in een met hekken omheind terrein. Het is uniek om juist hier te werken. Voor velen zijn wij de eerste Europeanen die zij ontmoeten. Het is daarom bijzonder dat er op twee branden na een relatieve algemene rust heerst in dit kamp. In de afgelopen twee week zijn er twee branden geweest, waarvan één bosbrand tegenover het kamp, en de andere brand in het kamp gericht op de partijen die de papieren van de vluchtelingen op orde hopen te krijgen. Meerdere containers waarin de vluchtelingen hun gesprekken hebben waren afgebrand vlak voor de start van onze shift.
De gedachte komt weer in mij op is er hoop in deze wanhopige destructieve situaties? Plotseling realiseer ik mij, dat mijn hoop niet in deze wereld ligt. Ik moet denken aan de quote van C.S. Lewis, dat als ik in mijzelf verlangens heb die in deze wereld niet vervuld zullen worden, dat de enige logische verklaring dan is, dat ik gemaakt ben voor een andere wereld. Ik moet denken aan de plek waar ik behoor te zijn, waar ik mijn hoop uit put wanneer ik deze wanhopige situaties aanschouw. Mijn hoop is niet op deze wereld, mijn hoop ligt niet in een stabiel financieel leven in een Europees land waar de dingen onder controle zijn, waar veiligheid heerst. Mijn hoop ligt dieper dan dit.
Mijn hoop ligt in een God die houd van mensen, mijn hoop ligt niet in dit leven maar in Hem. Het einde van de ervaringen op deze wereld en een begin van het volgende. Deze hoop geeft werkelijke diepe rust en perspectief voor de toekomst. Dit is de hoop die ik niet kan bedwingen en waarmee ik niets anders wil dan dit delen met deze mensen. Deze hoop is een antwoord op mijn vragen en maakt het leven hier waardevol!
De dag dat ik oog in oog zal staan met mijn Maker, is de reden waarom ik hier gedreven ben, om deze mensen, hoop, liefde en geborgenheid te geven met heel Zijn hart!
When I reached the other side, I wanna looking in Your Eyes and know that I'm arrived in a world where I belong. Switchfoot- Where I Belong
Postadres:
Marina Mytiline
Next Wave Boat
Reindert en Anneke de Vries
Makris Gialos 81100
Mytilene, Lesvos Greece
Rekeningnummer
NL72INGB0657093602
ter name van R.R de Vries
-
06 November 2016 - 16:25
Floortje Dessing:
wat een mooie blog ik zou jullie graag een keer willen ontmoeten en jullie interviewen voor mijn tv programma.
gr floortje
-
06 November 2016 - 19:54
Karin Van Der Meulen :
Mooi om te lezen dat jullie je roeping zijn gevolgdR&A!
Heel veel zegen gewenst samen in mooie/waardevolle en moeilijke momenten.
Jullie zijn van onschatbare waarde in Gods Koninkrijk!
-
06 November 2016 - 21:33
Erna Tempelman:
Lieve Anneke en Reindert. Wat mooi beschreven. Waarschijnlijk is het haast niet onder woorden te brengen, alles wat jullie meemaken. Maar toch, deze impressie, overdenking is fijn om te lezen, geeft een beeld. Wat mooi om te lezen over de Hoop. Het belangrijkste in dit leven! Heel veel zegen gewenst bij het overbrengen van deze Hoop, God gebruikt jullie! Veel liefs, van ons voor jullie! -
07 November 2016 - 10:08
Jasper :
Mooi! Keep up the good work. succes daar! -
07 November 2016 - 10:35
Petra Luyben:
Reindert en Anneke,
Wat een ontroerende blog! Ik probeer een voorstelling te maken van wat er allemaal afspeelt op het eiland en kan dit eigenlijk niet. Door jullie blog kan ik een klein beetje mee kijken en een kleine voorstelling maken hoe het daar is. wat jullie daar doen is zo geweldig! Heel veel succes.
Groetjes Petra -
07 November 2016 - 14:45
Joke Peters:
Gods Liefde te mogen delen.
Gaaf om dit allemaal te lezen.
Heel veel Zegen en ook sterkte.
Liefs Joke.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
