#FILTER

#FILTER

Het is de ondergaande zon die de zwemvesten nog meer laat spreken. Straks wordt het hier donker. Materiële voorziening en materiële veiligheid eindigt hier. Hier op de dump. Jij ziet het om je heen. Hier draagt verdriet elkaar en hoopt het zich op. Wanhoop. Daar sta jij, met datgene dat je overeind houdt, met dat waar jouw hart voor brandt, hetgeen dat helderder schijnt dan deze chaos om je heen. Hetgeen dat verder gaat dan schijnbare materiële veiligheid en voorziening. Zij zijn opzoek naar hetgeen wat jij kent. Liefde en hoop voor een betere toekomst. Zijn toekomst. Dat wat Hij door jou hier al brengt. Hij die in jou is, overziet en doorziet. Jij hebt je anker gevestigd in Hem die de fundatie van de wereld heeft gelegd. Dat is jouw houvast.


Het is elke keer weer een uitdaging om een beschrijving te geven van twee weken, vol met nieuwe ervaringen. Onderstaande informatie is daarom gefilterd. Het is de waarheid, maar schetst slechts een klein beeld van het leven en het werk hier op het eiland Lesbos. Ook bovenstaand tekstblok, wat een beschrijving is van de nieuw toegevoegde foto, is slechts een gefilterde boodschap. Het probeert de Hoop te beschrijven die in ons leeft. Te midden van de vluchtelingencrisis.

In de afgelopen weken hebben we onderwijs ontvangen over onze identiteit in Christus, dit was vernieuwend en krachtig. Ook hebben we een volle week stil mogen staan bij de communicatie met Moslims. Erg gaaf om zoveel nieuwe en zeer nuttige informatie te ontvangen. De opgedane kennis trainen we op de dagen dat we actief zijn in het kamp.
We hebben het goed samen hier in Lesbos. We genieten van het leven op de boot. Het wordt hier kouder, maar de zon is nog steeds veel aanwezig. Afgelopen vrijdag waren we vrij en zijn we met de groep naar de andere kant van het eiland gegaan. We hebben met elkaar gegeten, gezwommen er was tijd voor ontspanning.

In het kamp wordt geleefd en gewerkt met de focus op de dag. Er gebeurt teveel en is te druk om ook maar na te denken over de volgende dag. We zijn afhankelijk van wat andere organisaties ons schenken en dat is soms lastig. Met uiterste zorg proberen we zoveel mogelijk mensen een plek te geven in het overvolle kamp waar het steeds kouder wordt. Vaak moeten vluchtelingen lang wachten. Zo was er een meisje van ongeveer 7 jaar oud die vroeg of ze alsjeblieft een tent mocht, ze zei : "ik wil graag slapen". Een absurde vraag, die beantwoord moest worden met een absurder antwoord. Sorry we doen onze uiterste best om een plekje voor jou en je ouders klaar te maken waar je kunt slapen. Wetend dat dit nog een tijdje kan duren. We werken hard, maar we weten waarvoor we het doen, we willen dienen. Soms is het lastig om per dag te werken, wetend dat het nu niet lang meer duurt voordat het echt serieus koud gaat worden.

Het is een zegen om hier van betekenis te mogen zijn. Het is een zegen om frustratie dat wordt geuit te mogen beantwoorden met geduld, begrip en liefde. Bizar is dat we merken dat we juist in deze situaties leren om deze mensen nog meer lief te hebben. Onze liefde voor hen veranderend hier niet door. Dat komt omdat onze liefde voor hun van niets afhankelijk is.

Niet iedereen is blij met de kleine slaapplek die ze krijgen. Maar een groep van 11 mensen uit Eritrea waren erg blij toen ze hun door ons opgezette storm tent mochten bewonen. Bijzonder dat mensen nog zo kunnen reageren in moeilijke omstandigheden.

Wij weten ons heel erg gezegend met zo'n grote trouwe achterban die ons support! Heel veel liefs en Gods hoop en zegen toegewenst!

Tot over twee week!
Reindert & Anneke de Vries