DEBRIEFING

Terwijl ik mij aansluit bij velen, verschuil ik mij achter het feit dat vele bloggers zich genoodzaakt voelen te starten met een verontschuldiging. Vanaf acht februari dit jaar, hebben jullie al niet meer verse updates ontvangen vanaf dit medium. Toen ik de moed verzameld had om weer te schrijven verscheen er een al eerder geschreven blog op de beheerderspagina, één die ik had willen nakijken voor het versturen, maar compleet vergeten ben in de drukte van de DTS. Nu 1,5 maand in Nederland in een compleet andere setting, hebben we de mogelijkheid jullie te voorzien van informatie waar we eerder niet over konden schrijven. Dus vanaf nu geen verontschuldigingen meer, maar verse informatie.

We starten met een korte terugblik van de 'Outreach', de tweede periode van onze DTS- school. Na afscheid genomen te hebben van het kamp, de boot en de vrijwilligers op Lesbos hebben we de oversteek die vele vluchtelingen gemaakt hebben om juist op Lesbos te komen. Wij staken over naar Turkije waar wij op 1 Januari aankwamen. Vanaf Turkije hadden we de mogelijkheid om de vluchtelingencrisis letterlijk vanaf de andere kant mee te maken namelijk op niet Europese bodem. In de 2,5 maand die wij hier mochten doorbrengen zijn we op drie verschillende locaties actief geweest en hebben we organisaties mogen helpen die werkten met vluchtelingen. Vanuit de meest oostelijke plekken dicht bij de grens tussen Turkije en Syrië zijn we in steden als Gaziantep en Antiochië geweest.

Na hier de eerste vier weken actief te zijn geweest, hebben we de reis doorgezet naar Istanbul waar we de rest van onze outreach doorgebracht hebben. We hebben vele bijzondere ontmoetingen gehad waarin wij spraken met hen die gevlucht zijn uit bizarre omstandigheden. In het werk hebben we telkens weer Gods liefde voor hen ervaren. Een liefde die je dienstbaar maakt, midden in een relatiegerichte cultuur, waarin de tijd genomen wordt voor elkaar. We zijn erg geïnspireerd door de werkers die in deze stad actief zijn, vol overgave dienen zijn vandaag de dag nog hen die in nood zijn. Zij hebben telkens weer de mogelijkheid te getuigen over de passie die hen drijft om juist hun leven te geven voor hen.

De laatste twee weken hebben we mogen doorbrengen in Zuid- Frankrijk, hier hebben we een 'report/ debriefing' mogen doen aan de basis waaruit we uitgezonden werden. Gaaf om de vebondenheid te ervaren die er al die tijd al was maar nu meer zichtbaar werd. Een tijd van ontspanning en ontlading, waarin we veel tijd hadden met het team en mochten genieten van prachtig weer, strand en zelfs een dag sneeuw in de Pyreneeën.

So what’s Next??
We zijn nu al bijna 1,5 maand op Nederlandse bodem waar wij ons gezegend weten met een geweldig woonverblijf in een omgebouwde schuur bij de ouders van Anneke. We genieten hier van de nabijheid van vrienden en familie. Dit is ook waar we de laatste tijd vooral de focus op hebben mogen leggen, het terugzien van familie en vrienden. In deze unieke tussentijd mogen wij terugzien op afgelopen periode en vooruitkijken naar het volgende. We bidden daarin voor leiding voor de toekomst, het is bijzonder om juist in deze tijd waarin, keuzen gemaakt zullen gaan worden, we mogen luisteren naar Gods stem en zijn leiding mogen ontvangen. We hebben dit ontvangen voordat we naar Lesbos zijn gegaan en geloven dat we dit opnieuw wee richting zullen ontvangen. Vanuit daar willen we weer nieuwe stappen zetten, hier in Nederland of het in het buitenland.

We ervaren dit meer als een avontuur, dan dat we ons zorgen maken over de toekomst. We weten en vertrouwen dat God gehoorzaamheid zegent en juist vanuit dat vertrouwen willen wij leven. Zo was afgelopen periode een tijd waarin we leerden om Gods stem te gehoorzamen maar bovenal hebben we ons diep gerealiseerd dat een leven met Hem, avontuurlijk, verrijkend en levensveranderend is.